Ik ga verhuizen. Samen met mijn vriend en we betrekken een appartement aan de andere kant van de stad. Het voor mij nieuwe Blijdorp is onze nieuwe buurt, een half uur fietsen uit Kralingen, mijn bakermat. Onze straat krioelt van de ‘young professionals,’ juppen-in-de-dop, en verstokte Rotterdammers. Een levendige mix, die gedag zegt, zich voorstelt en ons welkom heet. Vanaf ons balkon groeten we de groene halsbandparkieten in de binnentuin, ook uitheems én thuis. Rotterdam is mijn stad en met het ontdekken van een nieuwe wijk weer een klein beetje meer.
Eigenlijk weerspiegelen wij met ons kleine leven de stad. Altijd in ontwikkeling, doodlopende straten omgelegd vanwege werkzaamheden. Hijskranen die op een braakliggend terrein een nieuw begin in gang zetten. Nieuwe projecten en initiatieven die zowel goed als matig worden ontvangen door de ‘Rotterdammerts’. Ook wij metselen een nieuw kantoor voor onze geplande fusie. Een enkeling maakt zich hierover zorgen, maar die beloven we een bruisend feest als we ons nog kale appartement warmen. Soms loopt een weg dood, zoals die van mijn gedroomde gele muur en de blauwe landkaart die mijn vriend al boven de bank fantaseerde. Dan stellen we onze bulldozers in het werk om een nieuw canvas te creëren, totdat voor ons project alleen nog de goede initiatieven overblijven. Net zoals Rotterdam zich vermoeit met eeuwige constructie, op weg naar verbetering.
Fusie Maritiem- en Havenmuseum Leuvehaven
Iedere dag wordt de moderne stad een klein beetje moderner. Hij wordt ook cultureel rijker, maar soms misschien een beetje armer. Terwijl ik me spierpijn sjouwde aan zesenzestig pakken laminaat maakten het Maritiem Museum en het Havenmuseum bekend dat zij per september fuseren. Het Maritiem Museum blijft over en ambieert de Leuvehaven te voorzien van een groeiende schare toeristen, in- en uitheems. Waar tot 14 mei 1940 een gezellige rij jazzcafés de haven flankeerde, afgewisseld met hoerenhuizen en de vismarkt, moeten de toeristenstromen zich geïntensiveerd gaan vermaken tussen het centrum en de Maas. Het centrum breidt uit, de Museologue is benieuwd.
Directeur Defensiemusea en mijn Mariniersmuseum
Terwijl onze hulptroepen onze muren van een frisse witlaag voorzagen werd ook bekend dat de landelijke conglomeratie defensiemusea een nieuwe directeur krijgt. Tot zijn stichting behoren vijf musea, waaronder het Mariniersmuseum aan de Wijnhaven in Rotterdam. Tijdens mijn studie werkte ik jaren voor dat museum als gastvrouw, enveloppen-plakker, maar op het laatst als assistent tentoonstellingsmaker. Hier ontstond mijn liefde voor musea en tentoonstellingen. En met uitzicht op de Oude Haven, het Witte Huis en de Willemsbrug ook mijn fascinatie voor de geschiedenis van de stad. Mijn leerschool, waar toen nog mariniers werkten. In uniform, een verrassing en ware attractie voor de jongetjes die op woensdagmiddag met hun vader meekwamen voor een spannend uitje. De mariniers werken er sinds de oprichting van de monsterlijke stichting niet meer. Dus Paul van Vlijmen, laat die vlinderdas eens creatief draaien voor een idee om dit te compenseren!
Luchtsingel: van centrum naar Noord
Volgende week, als wij ons servies de trap opslepen en onze meubels op de goede plek zetten, verrijkt Rotterdam zich verder met de opening van de Luchtsingel. Deze gele brug van hout kronkelt van het toekomstige park aan de Pompenburg over de spoorweg naar Noord, waar het dak van de Hofbogen wordt opengesteld. Hij kruipt verder over de Schiekade dwars door het Schieblock, waar ook het dak zich bij tijd en wijle openstelt voor de foodies en natuurliefhebbers van de stad. De Luchtsingel moet het steeds hippere noorden met het centrum van Rotterdam verbinden. Op de dag dat wij verhuizen slaat de stad een brug voor ons exotici, die vanuit het centrum en het oosten van de stad naar het noorden trekken. Rotterdam volgt onze trek zoals we gaan.
(Klik HIER voor info over de Luchtsingel)